तू

दोन दिवस तुझा फोन नाही की मेल नाही… 

ठरवलं होतं तुझ्यावर खूप रागावायचंसमजूत काढलीस तरी अजिबात ऐकायचं नाही तुझं…सगळं शहाणपण लांब कुठेतरी फेकून देऊन वेडा हट्ट करायचा… 

मनाचा निर्धार अगदी पक्का केला…पण तुझा आवाज ऐकला…त्यातल्या प्रेमाचा सच्चेपणानिर्धाराच्या सर्व भिंती धडाधड कोसळत गेला… 

तुझ्या मनात जरा डोकावून पाहिलं..आणि मला माझ्याच मनाचं प्रतिबिंब दिसलं… 

आता आली का पंचाईत…तू आणि मी जर का वेगळाले राहिलोच नाही तर आता मीच माझ्यावर कसं रागावायचंय…. 

सांग ना… 

माझी आवडती कविता

मन मनास उमगत नाही, आधार कसा शोधावा ? 

स्वप्नातील पदर धुक्याचा, हातास कसा लागावा ?  

मन थेंबांचे आकाश, लाटांनी सावरलेले 

मन नक्षत्रांचे रान, अवकाशी अवतरलेले 

मन गरगरते आवर्त, मन रानभूल, मन चकवा  

मन काळोखाची गुंफा, मन तेजाचे राऊळ 

मन सैतानाचा हात, मन देवाचे पाऊल 

दुबळया, गळक्या झोळीत हा सूर्य कसा झेलावा  

चेहरा, मोहरा ह्याचा कुणी कधी पाहीला नाही

धनी अस्तित्वाचा तरीही, 

ह्याच्याविण दुसरा नाही 

ह्या अनोळखी नात्याचा, कुणी कसा भरवसा द्यावा

सुधीर मोघेंची ही कविता मला फार आवडते. जितके वेळा वाचते,

तितका वेळा एक नवा अर्थ उमगतो.

श्रीधर फडक्यांनी दिलेल्या अतिशय तरल सुरावटीमुळे हे गाणं ऐकताना 

मोरपीस अंगावरून फिरल्यासारखं वाटतं....

मकर संक्रांत

Aaja makr saMÚaMta…itaLgauL Gyaa AaiNa gaaoDgaaoD baaolaa’ caa maM~a mhNata itaLgauLacao laaDU fxsta kxrNyaacaa idvasa…lahanapaNaI yaa makr saMÚaMtaIcaI KaUpa gaMmata vaaTayacaI…taI mhNajao drvaYaI- kxSaI kxaya baraobbar 14 jaanaovaarIlaa kxSaI kxaya yaotao…baakxIcao ihMdU saNa  drvaYaI- vaogavaogaLyaa idvaSaI yaayacao…

sagaLyaa baayakxa masta kxaLyaa saaDyaa naosaUna, dagadaiganao GaalaUna hLdIkxuMkxvaalaa jaayacyaa. GaraGaraMtaUna gauLpaaoLyaaMcaa KamaMga
vaasa yaota Asao…AaiNa savaa-ta majaocaI gaaoYT mhNajao sagaLyaa Buildigs cyaa gaccyaa pataMga {DvaNyaasaazI jamalaolyaa paaoraMnaI Bar}na jaayacyaa. ‘kxayapaao Co’ cyaa AaraoLyaaMnaI parIsar dNaaNaUna saaoDlaa jaayacaa. kxaTlaolao pataMga pakxDayalaa maga hI maulaM kxSaacaI pavaa- na kxrtaa rstyaaMta Qaavata sauTayacaI….